استخوان نازک نی یا فیبولا ، وظیفه ، کارکرد و درمان شکستگی استخوان فیبولا

فیبولا یا نازک نی استخوان بلند ، نازک و جانبی پایین پا است. به طور موازی با استخوان درشت نی ، استخوان ساق پا قرار دارد و در تثبیت مچ پا و حمایت از ماهیچه های پایینی پا نقش بسزایی دارد. در مقایسه با استخوان درشت نی، فیبولا تقریباً به همان طول است، اما بطور قابل توجهی نازک تر است. تفاوت ضخامت با نقشهای متفاوت دو استخوان مطابقت دارد. ساق پا وزن بدن از زانوها تا مچ پا را تحمل می کند، در حالی که نازک نی صرفاً به عنوان تکیه گاه درشت نی عمل می کند.

در انتهای تقریبی نازک نی ، درست زیر زانو، برامدگی کمی گرد وجود دارد که به عنوان سر فیبولا شناخته می شود. سر فیبولا مفصل تیبیوفیبولار پروگزیمال (برتر) با لبه جانبی استخوان درشت نی یا تیبیا را تشکیل می دهد. از مفصل تیبیوفیبولار پروگزیمال ، فیبولا به صورت قدامی در یک خط مستقیم به سمت مچ پا گسترش می یابد. به محض رسیدن به مچ پا ، فیبولا در یک دستگیره استخوانی معروف به مالئوس جانبی برامده می شود که از بیرون مفصل مچ پا بیرون زده و دیده می شود. در عضله داخلی ، فیبولا مفصل تیبیوفیبولال دیستال (تحتانی) با استخوان درشت نی و همچنین مفصل تالوکروه (مچ پا) را با استخوان درشت نی و استخوان کف پا تشکیل می دهد.

در حالی که نازک نی نسبت به ساق پا بسیار کمی حرکت می کند ، مفصل هایی که تشکیل می دهد به طور قابل توجهی در عملکرد پای پایینی نقش دارند. اتصالات تیبیوفیبولار پروگزیمال و دیستال اجازه می دهد فیبولا و موقعیت خود را نسبت به تیبیا تنظیم کند و دامنه حرکت مچ پا را افزایش می دهد. مالئولوس جانبی نیز دیواره جانبی مفصل تالورکروال را تشکیل می دهد و مفصل مچ پا را تقویت می کند.

کارکرد فیبولا

بسیاری از ماهیچه های ران و پایین پا از طریق تاندون ها به نازک نی متصل می شوند. یکی از همسترینگ ها (عضله دو سر ران) از سر فیبولا تا در طول آن کشیده میشود و انعطاف پا را در زانو ممکن میکند. هشت عضله دیگر (از جمله سه عضله فیبرالیس (پرئونئوس) ، سولئوس و چندین فلكسور و اكسسنسور انگشتان پا) نیز منشا در فیبولا دارند.

یک واقعیت جالب در مورد فیبولا این است که می توان آن را برای پیوند بافت روی استخوان های دیگر بدن برداشت کرد. نازک نی آنقدر وزن بدن را تحمل می کند که به طور معمول دارای توده استخوانی بیشتر از مقدار مورد نیاز برای حمایت از پا است و آن را به یک اهدا کننده خوب بافت تبدیل می کند. بافت استخوانی برداشت شده از فیبولا معمولاً بر روی فک پایین قرار می گیرد تا استخوان از دست رفته در طی عمل جراحی سرطان دهان را جایگزین کند. پوست و رگهای خونی که روی نازک نی را پوشانده اند به همراه بافت استخوانی (استخوانی) پیوند زده می شوند تا خون رسانی به استخوان حفظ شود و زخم صورت را ببندد. بافت باقی مانده در پا را می توان با هم بخیه کرد تا اطراف محل اهدا بهبود یابد. بعد از بهبودی تا چندین ماه ممکن است از بریس پا ، اسپلینت و همچنین کفش طبی یا کفی طبی استفاده نمایید.